HAJDEGEROVSKA HERMENEUTIKA I TUMAČENJE SRPSKE KNJIŽEVNOSTI: PREGLED I PERSPEKTIVE

Apstrakt

U radu se ispituju mogućnosti primene hermeneutike Martina Hajdegera u tumačenju srpske književnosti posmatrane u celini i s obzirom na osobenosti sopstvene periodizacije. Iz odabranih studija nemačkog fiolozofa u kojima se bavio odnosom između filozofije i pesništva izdvajamo nekoliko težišnih kategorija čiju ukloplјenost u različite poetičke sisteme stilskih formacija srpske književnosti u dalјim koracima i praktično proveravamo na samim književnim primerima. Ta težišta jesu odnosi prema metafizici, jeziku, subjektu, pesniku i pesništvu. Na osnovu tako definisanih kriterijuma izdvajamo one stilske formacije i njihova dela u čijem se tumačenju hajdegerovska hermeneutika može primeniti i obrazlažemo mogućnosti i uslove njihove komplementarnosti. Glavno pitanje na koje težimo da damo odgovor tiče se odlika koje povezuju one stilske formacije čija se dela mogu uspešno tumačiti sa stanovišta hajdegerovske hermeneutike, što jednim delom zalazi i u probleme periodizacije i komparativnog proučavanja, kako srpske, tako i svetske, književnosti. U krajnjem rezultatu, skup ovih načelnih uvida bi mogao predstavlјati nacrt za buduća podrobnija i nova tumačenja pojedinačnih dela srpske književnosti.